دکتر اصغر محمدی خنامان

دکتراصغر محمدی خنامان، متولد سال 1328 هجری، شمسی در روستای خنامان از توابع شهرستان رفسنجان می باشد. وی تحصيلات دوره ابتدايی را در همين روستا و دوره دبيرستان را در شهر کرمان سپری نمود. سپس با موفقیت در کنکور راهی تهران و دانشگاه صنعتی آریامهر (دانشگاه صنعتی شریف) شد. در سال 1351 موفق به اخذ مدرک کارشناسی در رشته مهندسی متالورژی (مهندسی مواد) گردید و پس از آن برای گذراندان دوره خدمت سربازی، پیشنهاد همکاری یکی از اساتید خود را با اشتیاق پذیرفت و دوران سربازی را در دانشگاه صنعتی آریامهر و در خدمت استاد گذراند. حاصل تلاش های وی و استادش، تأسيس و توسعه مركز تحقيقات و كاربرد مواد راديو اكتيو در صنعت بود. مرکزی که در زمینه پژوهش های مهندسی مورد نیاز کشور خصوصاً در زمینه زلزله فعال بود. پروژه های پژوهشی این مرکز خیلی زود به موفقیت دست پیدا کردند و کمتر از دو سال پس از تأسيس و در ماه اکتبر سال 1973، دو طرح تحقیقاتت این مرکز با نام های «زلزله نگار اتمی و دستگاه نجات دهنده افراد محبوس زیر آوار» توانست دو مدال طلا و جایزه بزرگ اختراع سال نمايشگاه بين المللي اختراعات و فن آوری هاي نوین ژنو را کسب کند. الکترو موتور شن پاش، اولین اختراع محمدی خنامان نیز در همین سال ها ارائه شد.

ديري نگذشت كه باصطلاح بحران هاي نفتي بین المللی شروع شد و مسئولین کشور تصميم گرفتند تا دلارهاي بدست آمده از فروش نفت را در توسعه استفاده از انرژي هسته ای صرف كند. در اين راستا سازمان انرژي اتمي ايران با برنامه هائی جسورانه و متهورانه تولید بیست هزار مگا وات انرژی الکتریکی تا سال 1379 بوجود آمد و مركز تحقيقات و كاربرد مواد راديو اكتيو در صنعت از دانشگاه صنعتي شريف جدا و به اين سازمان نوپا منتقل شد. علاقه وافر محمدی خنامان به توسعه ایران و نیاز مبرم سازمان انرژی اتمی ایران به انتقال دانش و مهارت در زمینه علوم هسته ای، باعث شد که مسئولین سازمان او را برای گذراندن دوره آموزشی اکتشاف معادن اورانیوم و آنالیز سنگ این معادن با روش های فیزیکی، روانه مركز تحقيقات هسته ای سوئد کنند.

فضاي علمي بسيار گسترده سوئد و قرار گرفتن در محيطي مملو از پروژه هاي تحقيقاتي و تکنولوژي هاي نو به منزله دريايي پر تلاطم را مي ماند که وی با کمک مربیان سوئدي توانست در مدت کوتاهي معلومات قابل توجهي را کسب کند و با دستي پر از پروژه هاي مفيد به ايران باز گردد.

پس از بازگشت به ايران و به پشتوانه تجربيات به دست آمده و همت مسئولين ، به تأسيس دپارتمان آزمايشات غير مخرب، ‌آزمايشگاه ژئوسپكترومتري براي كشف معادن اورانيم و آزمايشگاه اسپكترومتري اشعه گاما براي آناليز سنگ اين معادن اقدام نمود كه هر كدام امروزه به نوبه خود توسعه يافته و خدمات ارزنده اي را ارائه مي دهند.

پس از فراغت از انجام خدمات فوق، به عنوان نماینده سازمان انرژی اتمی ایران، مرکز تحقیقات و کاربرد مواد رادیواکتیو، مجددا به سوئد بازگشت تا رابطه اي تنگاتنگ بين تكنولوژي هاي پيشرفته سوئد و نيازهاي ايران برقرار نمايد.